(SeaPRwire) –   TUNIS, Tunisia (AP) — Cash-strapped Tunisia ay gustong kumuha ng walang kapantay na hakbang na mag-utang ng bilyun-bilyong mula sa kanilang sentral na bangko upang tugunan ang budget deficits at band-aid ang kanilang krisis pang-ekonomiya, isang hakbang na ang mga eksperto ay babala na maaaring magdala ng inflation at bawasan ang paniniwala sa mga institusyon.

Sa isang emergency na pagpupulong sa likod ng nakasarang pinto, ang finance committee ng parliamento noong Miyerkules ay pinag-aralan ang kahilingan mula sa gobyerno ng Tunisia na mag-utang ng mga pondo matapos na baguhin na ang mga batas na dinisenyo upang garantihihin ang awtonomiya ng bangko.

Ang mga batas na iyon ay idinagdag ang sentral na bangko sa isang lumalawak na listahan ng mga institusyon na sinasabi ng mga kritiko na hinahanap ni Saied matapos makuha ang kapangyarihan sa Hilagang Aprikanong bansa, kasama ang pagpapahinga ng parlamento at pagsulat muli ng konstitusyon ng Tunisia.

Ang kanyang gobyerno ay gustong bumili ng sentral na bangko ng hanggang 7 bilyong dinar ($2.25 bilyon) sa walang interes na bonds upang matulungan ang pagpuno ng 10 bilyong dinar ($3.2 bilyon) na budget deficit.

Ngunit sa Tunisia — kung saan ang inflation at kakulangan ng mga pangunahing kalakal ay naging karaniwan na — ang kahilingan ay nagpapataas ng alalahanin tungkol sa pagpapanatili ng awtonomiya nito mula sa pulitika, nagdudulot ng inflation at karagdagang nakakatakot sa mga dayuhang nagpapautang at mga mamumuhunan.

Ito ay dumating habang Tunisia ay hindi na makakautang mula sa mga tradisyonal na nagpapautang, kabilang ang International Monetary Fund, na iniulat na $1.9 bilyong bailout package ay nananatiling sa limbo.

Bagaman sinabi ng IMF na pagbili ng mga securities tulad ng bonds ay maaaring maglingkod sa layuning pananalapi minsan, ito ay babala sa mga bansa na ang mga sentral na bangko ay hindi dapat magpapakinang sa mga gastos ng pamahalaan.

“Pag-amyenda sa katayuan ng Central Bank of Tunisia lamang upang payagan itong magpasok ng pondo sa badyet ng gobyerno at wala pa ay isang mali-naugalian na paghahangad na dala ang maraming panganib – lalo na ang panganib ng inflation – para sa ekonomiya ng bansa at relasyon nito sa mga kasosyo,” ayon kay Aram Belhadj, isang propesor sa Fakultad ng Ekonomiks at Pamamahala ng Tunis.

Pag-utang mula sa sentral na bangko ay maaaring pondohan ang badyet sa maikling termino, pagpapanatili ng mga subsidyo para sa pang-araw-araw na kalakal tulad ng harina, kuryente at gasolina. Ngunit sa kakulangan ng pangunahing kalakal at mga pila sa tinapay sa kamakailang alaala ng mga Tunisiano, ang desisyon ay maaaring karagdagang destabilisahin ang tiwala sa currency at halaga nito, ayon kay Raouf Ben Hedi, isang analyst sa Business News ng Tunisia.

Dahil sa utang at malamang na pagkabigo sa pagbabayad ng Tunisia, itinaas ng Fitch ang credit rating ng CCC- ng Tunisia noong Disyembre. Bumabala ang ratings firm sa panahong iyon na isang scheme na nagpapahintulot sa sentral na bangko na direktang magpasok ng pondo sa gobyerno “ay ililigal ang kredibilidad ng sentral na bangko at taas ng presyon sa mga presyo at exchange rate.”

Ang walang kapantay na kahilingan ng gobyerno ay dumating habang ang iba pang pinagkukunan ng pagpapananalapi ay kulang.

Habang malapit na ang eleksyon sa pagkapangulo ng Tunisia sa huling bahagi ng taon, ang negosasyon sa $1.9 bilyong bailout package ng IMF ay nananatiling sa isang impasse dahil sa pagtanggi ni Saied na bawasan ang mga subsidyo o bawasan ang mga sahod sa sektor publiko. Inakusahan niya ang mga iminungkahing reporma ng institusyon bilang “dayuhang diktad” at nagalaw ang kanyang ministro ng pananalapi, isang pangunahing tagasuporta ng mga iminungkahing reporma.

“Ang pulitikal na presyon ay maaaring magdulot ng ekspansyunaryong mga pulisiyang pananalapi sa mga panahon ng halalan, na kaso ng Tunisia,” ayon kay Ben Hedi, babala na ang mga pulisiyang iyon ay maaaring magresulta sa mga resesyon.