(SeaPRwire) –   Kasalan, sayaw-sayaw sa paaralan, musik festival – sa maliliit na lugar sa paligid ng , may mga tanda ng buhay.

Halos nawala na ang Aral, at ang malalaking komunidad na dati nitong pinagkakakitaan ay wala na talaga.

Ngunit may ilang maliliit na bayan at barangay na nananatili. May ilang lamang na may 10 katao. At doon, sinasabi nila, may kaunting buhay pa rin na nasa labas ng dagat.

Bagong cafe, mga tindahan ng damit at mga bodega na nagbebenta ng imported na snacks ang lumitaw. Pinapalitan na ang mga lumang billboard mula sa panahon ng Soviet ng makintab na metal na sign na may bagong pintura.

Tuloy-tuloy ang byahe ng mga tren, dala-dala ang mga bumabalik na residente at bisita. Sinusulat nila ang kanilang mga pangalan sa mga guestbook sa mga museum na nagpapakita ng mga artepakto mula sa Aral.

Maaaring walang tao sa mga kalye tuwing mainit at araw, ngunit paglubog ng araw, puno ito ng mga bata na naglalaro ng soccer, mga kabataang gumagawa ng video para sa social media at matatanda na naglalaro ng cards. Nagpapatugtog ng techno music at nagpapakita ng ilaw mula sa mga laro sa paligid tuwing mga lokal na festival.

Nanatiling naaalala ang dati’y malakas na Aral. Lumulutang na mga fishing net at buoy sa mga bakuran. Lumulubog na mga truck na may sira nang windshield ang naging laruan ng mga bata. Nakatakdang mga mural sa mga gusali na nagpapakita ng mangingisda, mga barko at mga gull sa dagat.

Madalas na nagpapadala ng alon ng alikabok ang mga tao pabalik sa kanilang mga bahay. Ngunit pagkatapos, bumabalik ang mga pamilya sa kanilang mga gawain.