(SeaPRwire) –   Ang mga final na resulta ng eleksyon ay lumabas na. Ngunit wala pa ring nanalo.

Ang mga kaalyado ng nakakulong na dating Punong Ministro na si Imran Khan ang nakakuha ng pinakamaraming upuan sa National Assembly, o mas mababang kapulungan ng parlamento, sa kontrobersyal na botohan noong nakaraang Huwebes. Malaking pagkakataon ito dahil sa mga problema na hinaharap ng kaniyang partido na Pakistan Tehreek-e-Insaf (PTI) — walang mga campaign rally, walang mga polling agents noong araw ng botohan, at mga paghihigpit sa internet. Nakuha nila 93 sa 265 upuan sa National Assembly. Ngunit ito ay hindi sapat upang makabuo ng gobyerno.

Ang dalawang iba pang pangunahing partido, pinamumunuan ng mga kalaban ni Khan, ay hindi rin nakakuha ng sapat na upuan upang makabuo ng sariling gobyerno. Sila ang PML-N ni dating Punong Ministro na si Nawaz Sharif at ang PPP, pinamumunuan ng hepe ng dinastiyang si Bilawal-Bhutto Zardari. Nakuha nila 75 at 54 upuan ayon sa pagkakasunod.

Ang parlamento ng Pakistan ang pumipili ng susunod na punong ministro, kaya mahalaga ang mayorya.

Hindi si Imran Khan. at pinagbawalan magsalita sa publiko. Sinabi ng PTI na hindi ito kailangan o gusto ng isang alliance, naisigaw na may sapat silang upuan. Ngunit wala. May suporta ang partido mula sa publiko — tulad ng ipinakitang bilang ng mga upuan na nakuha ng mga kandidato — ngunit wala silang suporta mula sa kapwa pulitiko.

Ayon sa analyst na si Azim Chaudhry, mayroon “mga reklamo at pagdudusa” ang iba pang mga partido kay Khan mula noong panahon niyang nasa puwesto at hindi handa na makipagkamay sa kaniya dahil malinaw niyang sinabi na ayaw niyang makipag-usap sa kanila.

Nagsimula nang makipag-usap ang PML-N at PPP sa isang koalisyon nang malaman na nangunguna ang mga kaalyado ni Khan. Sinasabi nila mayroon silang pacts sa mga mas maliliit na partido at bagong nahalal na mga parlamentaryo, kabilang ang ilang taga-lipat mula sa panig ni Khan, upang mapataas ang kanilang bilang ng upuan sa magic number na 169.

Ngunit mas mahirap malaman kung sino ang maaaring maging punong ministro sa ganitong kalakaran.

Ayon sa mga insider ng partido, hindi bagay kay Sharif ang isang koalisyon dahil sa kanyang temperamento. Ang kanyang nakababatang kapatid na si Shehbaz, ang nagpatuloy ng isang koalisyon matapos maalis si Khan sa kapangyarihan at itinuturing na mas makikipagkasundo.

At pagkatapos ay si Bhutto-Zardari, dating ministro ng ugnayang panlabas. Hindi malinaw kung gusto niyang tukuyin ang pinakamataas na posisyon sa isang gobyernong dumating sa kapangyarihan sa pamamagitan ng isang mapanirang eleksyon.

Ngunit siya at ang kanyang partido ay susi sa anumang koalisyon dahil mayroon silang ikatlong pinakamaraming bilang ng upuan. Hindi nangyayari sa wala ang kanyang ama na si Asif Ali Zardari, itinuturing na tagapagbuo. Hindi niya gagawin ang anumang bagay na maaaring panganibin ang hinaharap pulitikal ng kanyang anak, tulad ng pagsali kamay sa kamay kay Khan, ayon kay Chaudhry.

May tsansa na maging punong ministro ang isang taga-labas na kandidato upang mapanatili ang lahat ng panig na masaya, ngunit mahirap makita ang dalawang pamilya na ibinibigay ang kanilang pag-angkin sa kapangyarihan.

Hindi masaya ang mga tao sa paraan kung paano naganap ang eleksyon at kung paano binilang ang mga boto. May mga legal na hamon na nagsimula upang itala ang ilang mga resulta. May mga protesta at paratang tungkol sa dayaan ng botohan, lalo na ang galit ng mga tagasuporta ni Khan sa kung ano ang kanilang nakikita bilang pagnanakaw ng botohan. Ginamit ng pulisya ang tear gas upang dispersuhin ang mga tao at inaresto ang ilang desenteng tao sa mga sporadikong demonstrasyon na naganap . Nagpahayag ng pag-aalala ang pandaigdigang komunidad at mga grupo ng karapatang pantao tungkol sa mga irregularidad sa botohan.

Kinakailangan ng Pangulo ng Pakistan na tawagin ang unang sesyon ng bagong National Assembly sa loob ng 21 araw mula sa eleksyon, o Pebrero 29. Pinapasumpa ang mga parlamentaryo sa sesyong iyon. Isumite nila ang mga nomination paper para sa ilang mahalagang posisyon, kabilang ang speaker at pinuno ng kamara. Pagkatapos ito ay pipiliin ang bagong punong ministro sa pamamagitan ng botohan sa parlamento, isang gawain na nangangailangan lamang ng simpleng mayorya.